همشهری آنلاین_پروانه بهرام‌نژاد: این بانوی افتخارآفرین ساکن محله تهرانپارس است و در این ایام کرونایی به رعایت پروتکل‌های بهداشتی بسیار مقید و از خانه بیرون نمی‌آید و حسابی دلش لک‌زده برای پاساژگردی و گشت‌وگذار در مراکز عمومی. گفت‌وگوی ما گلاره ناظمی غرورآفرین را در ادامه می‌خوانید که حمایت‌های خانواده و برادرش «کوپال ناظمی» را در موفقیت‌های خود مؤثر می‌داند و با تکیه بر دانش، تجربه و پشتکار به این مرحله و آرزوی خود دست یافته است.
انتخاب شما برای رقابت‌های جام‌جهانی فوتسال مردان ۲۰۲۱ لیتوانی، موفقیت قابل توجهی است، قبل از پرداختن به این موضوع از مراحل ورود و رشدتان در رشته فوتسال و داوری می‌گویید؟
قبل ورود به داوری، فوتبال یا به عبارتی فوتسال بازی می‌کردم که از سال ۱۳۷۸ بعد از دو، سه سالی فوتسال را ادامه دادم، در کلاس‌های داوری شرکت کردم و از آنجا از سال۱۳۸۰ به بعد رسماً به‌عنوان داور فوتسال قضاوت‌ها و داوری را شروع کردم.
پس شما ورزش را با فوتسال شروع کرده‌اید، بین پا به توپ بودن و سوت زدن و داوری چه فرقی قائل هستید؟
آن ۳ سالی که پا به‌توپ بودم، برایم خیلی لذت‌بخش بود و فکر نمی‌کردم یک زمان به‌عنوان داور در زمین بازی حضور داشته‌باشم و اصلاً قضاوت لذتی داشته‌باشد اما بعدها که مجبور شدم بین این دو یکی را به‌عنوان رشته اصلی انتخاب کنم، یادم است در دوراهی خیلی بدی مانده بودم. اما اصرار و تلاش‌های برادرم «کوپال» باعث شد داوری را انتخاب کنم. بعد از قضاوت‌هایی که انجام دادم، این مسیر خیلی برای لذت‌بخش شد. اما سختی‌های زیادی هم داشت ولی به شخصه از قضاوت فوتسال و داوری بسیار لذت می‌بردم و با وجود همه مشکلات و سختی‌هایی که بود، هیچ‌وقت دوست نداشتم آن را رها کنم.
به تلاش‌های برادرتان در این مسیر اشاره کردید، پس نقش خانواده در قدم گذاشتن در راه پر فراز و نشیب رشته‌تان پر رنگ بوده‌است؟
واقعاً اگر حمایت خانواده‌ام نبود، به هیچ عنوان نمی‌توانستم این مسیر را ادامه دهم. یادم است در کلاس‌های داوری که شرکت کردم هیچ‌کدام از دوستانم که در کلاس درجه داوری بودند، راه را ادامه ندادند و من تنها کسی هستم که از آن کلاس مسیر را ادامه دادم و ماندگار شدم که یکی از مهم‌ترین دلایل این موضوع نیز حمایت خانواده است. آن زمان ما زیرنظر فدراسیون هم نبودیم و هیچ حمایت و امکاناتی را نداشتیم و به مرور هرچه گذشت باز هم شرایط مناسب نبود و در آن شرایط قطعاً حضور خانواده و حمایت آنها و پشتکار خودم باعث شد تا بتوانم در این مسیر بمانم. خانواده همراهم بودند و حمایت هم یعنی همین همراهی اجازه دادن برای داوری است. آن زمان چون رشته فوتسال در تمام مناطق تهران نبود و فقط چند منطقه داشت آن هم‌محله‌هایی که در عمرم ندیده بودم.
هیچ‌وقت پدر و مادر مخالف ورزشکار شدن شما و برادرتان بودند؟
خانواده به هیچ عنوان با ورزش ما مخالف نبودند و برعکس بسیار تشویق می‌کردند و دوست داشتند من حتماً ورزش و داوری را ادامه بدهم. یادم است کم‌سن بودم و برای داوری به سالن که می‌رفتم بابا من را می‌برد و برمی‌گرداند. با وجود دوری راه و سختی‌ها هیچ‌وقت مخالفت نداشتند و همیشه از این موضوع استقبال می‌کردند. با همه شرایط کنار و همراهم و خیلی علاقه‌مند بودند. اگر حمایت آنها نبود مثل خیلی از دوستان و همکارانم که بعد از مدتی یا خانواده‌ها مخالفت کردند(چون مسیر هم سخت بود هم توجهی به آن نمی‌شد) خودشان هم دلسرد شده و راهشان را رها کردند. خود من هم یک جاهایی که فکر می‌کردم خسته شدم و انگیزه برای ادامه ندارم، اصرار خانواده من را به ادامه راه تشویق می‌کرد.
در خانواده‌تان «کوپال ناظمی» در انتخاب راه و هدایت شما در مسیر داوری نقش کلیدی داشته‌است؟
بله برادرم کوپال خب در انتخاب مسیر اولیه خیلی تأثیرگذار بود که من داوری را انتخاب کنم. بعدها در طول مسیری که من داوری می‌کردم و مخصوصاً ۲۳ـ ۲۲ سال پیش که یک ذره هم شرایط با الان برام قابل قیاس نیست، واقعاً حضور کوپال و علاقه‌ای که به داوری داشت، همیشه می‌گفت: «من این روز را در قضاوت و داوری برای تو می‌دیدم چون توانمند هستی و می‌توانی جایگاه خوب و هدفت را پیدا کنی و به آن برسی.» بیشترین تأثیر راکوپال داشت خیلی مواقع کمک کرد در مسیرها نمانم و ادامه بدهم. همیشه گفته‌ام برادرم یکی از کسانی است که خیلی مشوقم بوده و خانواده‌ای که همه جوره و در خیلی از نامهری‌ها و مشکلات حمایت کردند.
انتخاب شما برای داوری در جام‌جهانی چطور رقم خورد؟
مسابقات زیادی از ۲۰۱۴ قضاوت کردم، از مسابقات سی‌گیم در مالزی شروع شد تا پلی‌آف‌ای که به تازگی در دبی برگزار شد و در تمام مسابقات تمام تلاشم را کردم یک بازخورد خوب و نتایج خوبی را که ماحصل این ۲۰ سال قضاوت بوده، به نمایش بگذارم. برای جام‌جهانی هم فدراسیون‌ها، داوران مدنظر خودشان را به فیفا اعلام کردند، طی چند ماه گذشته ما مرتب کلاس‌های آنلاین داشتیم که هم کلاس بود و هم آزمون و در نهایت اسامی و نفرات مدنظر برای جام‌جهانی اعلام شد.
از حس و حالتان لحظه اطلاع از انتخاب‌تان بگویید.
از اطلاع این خبر، خیلی خوشحال شدم. همه این ۲۰ سال هر لحظه خوبی‌ها، بدی‌ها، تلخی‌ها و سختی هاش جلو چشمم آمد و به خودم گفتم واقعاً شد چیزی که فکر می‌کردی بهش نرسی، این راه هم آخری داشته و آخرش رسید. واقعاً اینکه آدم می‌بیند تمام تلاش‌هایی که کرده در نهایت به ثمر و نتیجه رسیده، خیلی خوشحال‌کننده و خوشایند است. منم خیلی خوشحال شدم. از خودم راضی‌ام. چون خودم بیشتر از هرکسی می‌دانم چه سختی‌هایی در این مسیر متحمل شدم ولی کوتاه نیامدم. خیلی چیزها در من انگیزه بیشتر ایجاد کرد که این مسیر را محکم‌تر و قوی‌تر ادامه بدهم.
شما در تمام صحبت به سختی راه اشاره کردید، پس اصلاً فکر نمی‌کردید یک روز به جام‌جهانی راه بیابید آن هم به‌عنوان نخستین بانوی ایرانی؟
خب راهی که ما آن سال‌ها شروع کردیم، خیلی سخت بود و خیلی جاها دلسرد می‌شدیم و می‌خواستیم رها کنیم اما روزی که پا به توپ شدم اصلاً فکر نمی‌کردم همچین اتفاقی برایم رقم بخورد اما به تدریج که زیر نظر فدراسیون آمدیم به‌عنوان داور بین‌المللی در لیست داوران بین‌المللی فوتسال قرار گرفتم و همان زمان با توجه به اینکه داوران ایرانی همیشه جزو داوران خوب بودند و این ذهنیت درباره داوران ایرانی هست که داوران ایرانی باهوش هستند، تمام تلاشم بر این بود. چراکه نه یه خانم هم می‌تواند در جام‌جهانی قضاوت کند و نهایت آرزوهای من هم جام‌جهانی بود. بعد از بازی المپیک هم که توانستم به لطف خدا قضاوت قابل قبولی را به نمایش بگذارم، این آرزو برایم جاندارتر شد و برایش بیشتر تلاش کردم.
برنامه‌هایتان برای ادامه راه و آینده حرفه‌ایتان چیست؟
در داوری می‌مانم و هستم. واقعاً دوست دارم به داوران جوان‌تر و علاقه‌مندان در این مسیر کمک کنم و حالا که این مسیر باز شده و کار راحت‌تر شده، امیدوارم بتوانیم نمایندگان و داوران جوان خوبی داشته باشیم تا در داوری پرچم ایران را سرافراز نگه‌داریم.
شیوع ویروس کرونا چه تأثیری در روند فعالیت شما داشته و این دوران را چطور سپری می‌کنید؟
بیماری کرونا ما را متحمل درد و رنج کرده و خیلی از عزیزان را از دست دادیم و سال‌های خوبی نداشتیم. به طبع در زندگی ورزشکاران هم بی‌تأثیر نبود و در شرایطی که مخصوصاً در اوایل ماندن در خانه ضروری بود، ما هم ملزم بودیم تمرینات را در خانه انجام دهیم. در تمام این مدت با همه سختی‌ها و امکاناتی که در دسترس نبود، سعی کردم لحظه‌ای را بدون تمرین نباشم و ادامه دهم چون مسابقات مهمی پیش رو بود و باید آمادگی خودم را نگه می‌داشتم. امیدوارم با واکسینه شدن همه مردم عزیزمان در ایران این بیماری در کشور ما ریشه‌کن شود و شاهد از دست دادن عزیزانمان نباشیم و همه چیز به روال قبل برگردد و بتوانیم بدون فاصله در کنار هم باشیم و لذت ببریم.
در دوران پیش از شیوع ویروس کرونا، برای ورزش و گردش به کدام مراکز پایتخت می‌رفتید؟
یکی از علاقه‌مندی‌های من در کنار ورزش، تماشای تئاتر و حضور در سینما است که متأسفانه در یک سال و نیم اخیر از رفتن به آنجا محروم شده‌ام. این برای من و سایر علاقه‌مندان خیلی ناراحت‌کننده است اما سعی می‌کنم از طریق برنامه‌هایی که وجود دارد، فیلم‌ها را رصد کنم ولی حضور در سینما و تئاتر با این فضا خیلی متفاوت است و ان‌شاءالله هرچه زودتر با ریشه‌کن شدن بیماری بتوانیم در فضای سینما دوباره در کنار هم قرار بگیریم. همچنین کوهنوردی جزو علاقه‌مندی‌ها و برنامه‌هایی تفریحی و ورزشی‌ام است. این میان خرید و پاساژگردی که برای خیلی از خانم‌ها جذابیت دارد، برای منم لذت‌بخش است که متأسفانه در یک سال‌ونیم اخیر بسیار تحت تأثیر ویروس کرونا قرار گرفته و از این لذت پاساژگردی و خرید دور هستم و به‌صورت آنلاین خرید می‌کنم.
توصیه‌تان در شرایط‌خیز پنجم کرونا به مردم چیست؟
در این شرایط که حضور در خارج از خانه مهیا نیست، بهتر است همه دستورات بهداشتی را رعایت کنیم و تا جایی که امکان دارد جز در مواقع ضروری از خانه خارج نشویم تا کمک کنیم هرچه سریع‌تر این زنجیره قطع شود. ان‌شاءالله بتوانیم هرچه سریع‌تر به روال زندگی لذت‌بخش قبلی برگردیم.
شما ساکن محله تهرانپارس هستید و همسایگان از انتخاب‌تان برای جام‌جهانی اطلاع دارند؟
بله من در محله تهرانپارس زندگی می‌کنم و خیلی از دوستان و همسایگانی که نزدیک هستند، اطلاع دارند و می‌شناسند. هر موقع که با آنها برخورد دارم وجودشان و حرف‌هایشان باعث دلگرمی است. قوت قلب می‌گیرم و خیلی خیلی اتفاقی که برام رقم خورد خوشحالشان کرد.
چه واکنشی به این موضوع نشان دادند؟
پیام‌هایی که از طرف مردم می‌گیرم خیلی خیلی باعث قوت قلب و خوشحالیم است. چه در المپیک و انتخابی جام‌جهانی واکنش آنها مهری بود که نثارم کردند. مردمان ما بسیار نازنین هستند و از موفقیت همدیگر خوشحال می‌شوند. همسایه‌های ما هم همین‌طور.
شما اصالت گیلانی دارید، کدام اماکن تهران برایتان تداعی‌گر آنجاست؟
من متولد تهران هستم اما با افتخار پدرم گیلانی و مادرم کرمانشاهی و کرد هستند. به همین دلیل نمی‌توانم چیزی را بگویم که تداعی‌کننده آنجا باشد چون در گیلان زندگی نکردم اما زیبایی‌هایی که گیلان و خطه شمال داردبرهیچ‌کس پوشیده نیست. به تناسب‌کاری که داشتم و در سال‌هایی که در شهرهای مختلف قضاوت کردم، دیدم هر شهر و استانی زیبایی‌های خاص خود را دارد و یکی از جذابیت‌های کار ما هم همین دیدن همه استان‌های کشور است. شاید در هیچ جای دنیا این همه تنوع در استان‌های مختلف وجود نداشته باشد.
- ناامید نشوید و به آرزوهایتان قول رسیدن بدهید
به نظر من اگر بانویی بخواهد قضاوت و داوری را همین امروز شروع کند، خیلی راه، مسیر و شرایط برایش راحت‌تر شده است. چون ۲۳ سال پیش شرایط با الان خیلی متفاوت و امکانات کم بود و بانوان دیده نمی‌شدند اما به لطف رسانه‌ها و حمایت‌هایی که همواره می‌کند، بانوان ورزشکار بیشتر دیده شدند و همین انگیزه خوبی را برای خانم‌ها ایجاد کرده و اینک نیز شرایط و امکانات برای خانم‌ها متفاوت است اما نسبت به آن سال‌ها که ما شروع کردیم، بسیاربسیار این مسیر را راحت‌تر می‌توان سپری کرد.
شاید ۲۳ سال پیش راهی وجود نداشت که کسی بخواهد مسیر را برود ولی شکر خدا با همت و پشتکار خیلی از دوستان و همکاران عزیزم که الان دارند در همه لیگ‌ها قضاوت می‌کنند و به پشتوانه همدیگر توانستیم این مسیر را حداقل برای خانم‌ها ایجاد و هموار کنیم. الان دیگر رسیدن به جام‌جهانی این‌طور نیست که مثل برای گلاره ناظمی ۲۰ سال زمان ببرد، چون راه هموارتر و راحت‌تر است و با پشتکار و تلاش می‌توان خیلی زودتر به هدف و آرزوها رسید. به تمام بانوان فوتبال، فوتسال و داوری توصیه‌ام این است اگر به این کار علاقه دارید و اگر عاشقانه کارتان رادوست دارید، هیچ جا و هیچ لحظه‌ای ناامید نشوید و فقط بر روی هدفتان و کارتان تمرکز کنید.
به هیچ چیزی جز اینها توجه نداشته باشید. مسیر انتخابی مسیر سختی است از اول بدانید ولی هیچ چیز غیرممکن نیست و می‌توانیم با تلاش بیشتر به هدفمان برسیم. پس همت و پشتکار می‌خواهد که برویم و به هدفمان برسیم. باید به آرزوهایمان و به چیزهایی که می‌خواهیم، همیشه قول رسیدن بدهیم تا به آن برسیم.
- یک تشکر ویژه
از همه کسانی که در این راهی که رفته‌ام، کنارم بودند و از دوستان و مسئولانی که حمایت کردند از تک‌تک همکارانم که در این مسیر و مدت ۲۰ سال هرکدام تلاشی برای ارتقای داوری و فوتسال انجام دادند، تشکر می‌کنم و خوشحالم و امیدوارم نماینده شایسته‌ای برای آنها باشم. امیدوارم اتفاق‌های خیلی‌خوبی برای فوتسال و بانوان‌مان رقم بخورد. داورها همیشه جزو مظلوم‌ترین قشر ورزشی هستند، مخصوصاً داوران فوتسال و به‌ویژه بانوان. باتوجه به اتفاق‌های خوبی که در داوری چه فوتبال و چه فوتسال رخ داده، امیدوارم به آنها نگاه ویژه‌تر و حمایت بیشتری شود. همچنین تشکر می‌کنم از همه اصحاب رسانه و بانوان خبرنگار ورزشی که به لطف و وجود آنهاست که نامی می‌ماند و افرادی که در ورزش بانوان هستند به هر نوعی شناخته می‌شوند و تلاش‌ها دیده می‌شود و از این حمایت ستودنی ممنونم.
- مشخصات کوتاه
گلاره ناظمی
ویژگی: داور بین‌المللی فوتسال بانوان و آقایان
ساکن: محله تهرانپارس
تجربه‌های داوری:
انتخاب در بین ۱۰ داور برتر (زنان و مردان) فوتسال دنیا در سال ۲۰۱۸
قضاوت در مسابقات لیگ برتر فوتسال بانوان
قضاوت در مسابقات سی‌گیم در مالزی
مسابقات المپیک داخل سال ترکمنستان و این دور گیم
قضاوت در مسابقات جام ملت‌های آسیا
قضاوت در المپیک جوانان جهان در آرژانتین
قضاوت در جام ملت‌های اروپا
قضاوت در جام باشگاه‌های جهان
قضاوت در مسابقات پلی آف‌ای در دبی
و...
نظر شما